8 Οκτ 2007

Μάχη των δύο φύλλων

Η συνάντηση ήταν τυχαία στην πλατεία.
Πρώτα συναντήθηκαν τα μάτια, αλλά αμέσως έστρεψε το βλέμμα στην διπλανή της προσπαθώντας να με αποφύγει. Μετά τη πλησίασα και της ζήτησα να πάμε μια βόλτα. Αμέσως πετάχτηκε η μελαχρινή συνοδός της και με απότρεψε, λέγοντας μου ότι έχουν αμάξι. Επειδή φοβάται και νοιώθει ανασφάλεια, χρειάζεται να συνοδεύεται από μια φίλη, που θα παίζει τον ρόλο του «φύλακα». Ανασφάλεια και φόβος για να μην «πληγωθεί». Μα μόνο οι γυναίκες πληγώνονται σε αυτό τον κόσμο; Οι άντρες; Και σίγουρα μετά από κάθε σχέση υπάρχει μια πληγή. Τότε είμαστε 10 εκατ. πληγωμένοι. Όλοι πάνω από τα δεκατέσσερα αρχίζουμε να πληγωνόμαστε από τις σχέσεις μας. Φόβος …. Φόβος …. Φόβος. Κανείς όμως δεν κάνει την αυτό κριτική του για τις επιλογές του. Μας φταίνε οι άντρες… οι γυναίκες…. οι ξανθιές…οι μελαχρινές…οι φουσκωτοί…οι πενηντάρηδες…οι πιτσιρίκες…ποτέ όμως εμείς. Δεν συζητάμε πια στη καθημερινή μας ζωή και προσπαθούμε να μιλήσουμε μέσα από το ίντερνετ, κρυφά και αόρατα. Η ανωνυμία μας δίνει την ασφάλεια που χρειαζόμαστε. Στο διαδίκτυο όμως συζητάνε τα ίδια άτομα που συναντούμε στην καθημερινότητάς μας. Πάντως εγώ κράτησα από τις σχέσεις μου όλα τα θετικά και αυτά θυμάμαι. Το τέλος δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Αλλά τίποτα δεν είναι αιώνιο στη θνητή ζωή μας. Αγάπησα όλες τις γυναίκες που γνώρισα και αν ξαναζούσα τις ίδιες θα επέλεγα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: